Week 5 Dalian

Hoi, 

Maandag 10 juli, heel ontspannend voor lichaam en geest was de hoofd- nek- en schoudermassage, ik ben weer aardig in harmonie, dus Yin en Yang, mijn energiestromen doen het weer, ik ben weer in balans. De dag stond in het teken van spelen met Santiago en wandelen met Elena, de grootouderlijke geneugten vervullen we met heel veel plezier, we vinden het erg mooi om Santiago Nederlands te leren, de geschiedenis herhaalt zich weer, tegen z’ n Chinese opa (je-je) en oma (ne-ne) praat hij Chinees, tegen z’n ouders van alles wat, Chinees, Engels of Nederlands, als hij ons ziet schakelt hij over in het Nederlands. Wat zal het een warboel zijn in dat kleine hoofdje. Hij logeert vaak bij ons, daar genieten we van, onder de douche doen, hem naar bed brengen, samen ontbijten, dierengeluiden nadoen, Nijntje-boekjes voorlezen, poesje mauw hondje waf zingen, voetballen, zo leren we onze kleinzoon beter kennen!

Dinsdag 11 juli hebben we Santiago van de kinderopvang gehaald, doorgereden naar de voetbalschool waar Cesar voetbaltraining geeft, hier hebben de kinderen na hun gewone schoollessen nog o.a. voetballes,  pianoles, Engelse les, kongfu-les tekenles enz. het is een particuliere school, ouders hebben er veel geld voor over dat hun kinderen na de reguliere lessen nog andere lessen volgen. Cesar geeft training in het Engels, naast hem heeft hij een tolk die het in het Mandarijn vertaald. Een heel ander systeem dan in Nederland, kinderen vanaf 5 jaar moeten al veel! De prestatiedruk is hoog, de schooldagen zijn langer dan bij ons, beginnen om 07.30 uur, het ontbijt is op school.

‘s Avonds een bbq met Russische vrienden die naar hun geboorteland vertrekken, er werd in 5 verschillende talen gepraat, een kakofonie van geluiden, af en toe kozen wij voor de taal van de stilte en genoten wij van de lichtshow op de mooi verlichte brug!

Woensdag 12 juli zijn we naar de fabriek geweest, waar Serena de houten vloeren exporteert naar Nederland, (Vriezenveen) wij kregen een rondleiding door het enorm grote bedrijf, boomstammen worden geïmporteerd vanuit Frankrijk en Duitsland, vloerdelen worden hier gemaakt, dan wordt het in zeecontainers geëxporteerd, vooral naar Nederland, maar ook naar Italië en Zuid-Afrika, wij vonden het interessant om te zien hoe de mensen hier werken en hoe het hier in de fabrieken toegaat. In Nederland zijn er veel meer regels qua beveiliging, hier geen gebruik van oordoppen enz.  De Arbodienst zou hier niet werkloos zijn! De productiekosten in China liggen vaak lager dan in Europa! Men werkt hier 7 dagen per week en men maakt lange werkdagen. Wij vonden het grappig om te zien dat er veel pallets klaarstonden om verscheept te worden naar Rotterdam.

Donderdag 13 juli was het 31 jaar geleden dat we Cesar in Colombia voor het eerst vastgehouden hebben (om nooit weer los te laten) we hadden 13 juli 1992 niet kunnen denken dat dit Colombiaanse jochie, na vele omzwervingen over onze aardkloot, in China z’n leven ging leiden en dat wij daar nu al een aantal weken getuige van mogen zijn! Dat stemt ons blij. ‘s Avonds hebben we getoast op deze heuglijke dag in “Klein Venetië” met de Chinese opa en oma en nog een Duitse vriend. Het is hier mogelijk om je eigen wijn of sterke drank Baijiu mee te nemen naar het restaurant, (zou in Nederland ondenkbaar zijn). Het betalingsverkeer is nog steeds een grote zoektocht voor ons, wij kunnen bijna nergens terecht met onze creditcard, je moet bijna overal de QR-code scannen met je mobiel en dan kun je betalen, aangezien wij hier geen bankaccount hebben, kunnen wij hier onze RMB’s (Chinese valuta) niet kwijt. Wij proberen wel contant te betalen, maar dat wordt ook veelal niet geaccepteerd, dan wijzen ze op de QR-code, wij schudden ons hoofd, halen onze schouders op, zeggen van “niet begrijpen” en vertrekken met niks haha.

In China wordt meer mobiel betaald (92%) dan waar ook ter wereld.

Vrijdag 14 juli zijn we met z’n tweeën een dag naar zee geweest, voor ons appartement over de rotsen geklommen om bij het water te komen, met wat gemartel en geglij kwamen we er, zo blijven we hier lenig, en later hebben we nog een poging gedaan om de berg weer te beklimmen, maar door de hoge temperaturen zijn we al heel rap weer met beide voeten op de grond beland. Wij passeerden de school en zelfs bij erg hoge temperaturen honderden schoolkinderen in hun uniformpjes op een plein, voor de vlag, in lange rijen, dan weer strekken, dan weer buigen, dan weer met de armen zwaaien, omdraaien, je kunt het zo gek niet bedenken, wat een discipline en motivatie, niemand met de tong uit de b..  (mond) In China staan leerlingen onder grote druk van hun ouders en van de samenleving om optimaal te presteren. Als een leraar in China een klas binnenloopt zijn alle leerlingen direct stil. Daarom is Cesar gestopt met Engelse les te geven, er was geen reuring haha!  ‘s Avonds naar verjaardagsfeest geweest in “Klein Venetië”, Santiago bij ons gelogeerd.

Zaterdag 15 juli, ‘s morgens kregen we het alarmerende bericht dat Cesar aangereden was op weg naar z’n werk, gelukkig mankeerde hij niets, een andere weggebruiker ontkende z’n fout, maar de camera liet zien dat Cesar geen schuld had, mee naar politiebureau, regelen met verzekering, dus vandaag niks van werken gekomen. Vele duizenden euro’s materiële schade.  Na deze schrik zijn we met vrienden van hun naar Santorini (nagebouwd Griekenland) gereden, mooie blauwe zee, een eind geklommen, soms even afzien voor mij haha, niet opzij kijken, de ogen strak voor me uit, want de kliffen waren dichtbij! Na een uur rijden kwamen we aan op het platteland van Dalian, onderweg veel kleine stalletjes met verkoop van watermeloenen, kersen, perziken, mais, druiven etc. Boeren proberen zo hun producten te verkopen. We waren uitgenodigd door de moeder van Wang Peng, weer een heel andere wereld, de erg aardige moeder liet ons haar huis, erf, schuur, kelder en tuin zien, we spraken met handen en voeten, ze verbouwde veel groente en fruit, ze had kippen en ganzen. Haar huis was ons huis begrepen we door de behulpzame vertalers! Wij dachten dat we haar bloemen zouden geven, maar we gaven haar een grote doos bloem. (Ook flower) De tuin van de buurman moesten we ook nog bekijken, wat een bloemenpracht, Grote Hosta’s, door weinig nattigheid geen last van slakken haha. Een wereld van verschil van wat we tot nu toe gezien hebben. Veel vrienden kwamen langs en de bbq werd aangestoken, de accordeon werd van zolder gehaald en de feestvreugde was groot. Jongelui proberen wel een gesprek met ons aan te knopen, ze zijn benieuwd hoe ons leven in Nederland is, ze verbazen zich over veel dingen, zij vinden het normaal dat een kind van 4 jaar 5 lange dagen naar school gaat en dan na schooltijd Engelse les, muziekles, tekenles of wat dan ook voor les gaat. Wij zeggen dat kinderen bij ons gewoon spelen mogen, ja zeggen ze, maar dat zijn onze regels, normen en waarden en daar moet je je aan houden. In China gaan vrouwen met 55 jaar en mannen met 60 jaar met pensioen vertelden ze ons. Veel mensen die we ontmoeten zijn nog van de eenkindpolitiek, maar momenteel geldt hier een tweekind- of driekindpolitiek, dit ook weer om de economie draaiende te houden.

Zondag 16 juli maakte Santiago ons om 7 uur al wakker met goedemorgen opa, oma, Santiago wakker, steeds meer Nederlandse woorden, veel met Santiago gespeeld, tijdens z’n middagslaapje hebben we ons in één van de zitjes genesteld van de compound met een boek, een mooie relaxdag, iedere dag ongeveer 27 graden. ‘s Avonds heeft Henry een mannenavond beleefd, met 6 mannen eerst uit eten, daarna wat gedronken bij een soort motorclub, om half 12 nog naar een dancing met paaldanseressen, om half 2 ‘s nachts met de taxi thuis en gedroomd over de op tafel dansende dames! Als drankje Corona bier gedronken.

Maandag & dinsdag 17 & 18 juli een oppasdag op Santiago,  Elena kreeg haar vaccinatie, weer het ritueel van spelen, buiten met de step, poesje mauw zingen, ijsje eten, middagslaapje, erg leuk om hier oppas-opa en oma te kunnen zijn!

‘s Avonds nog een lange wandeling langs zee gemaakt om aan onze stappen te komen haha!

再见 (zài jiàn) ofwel tot ziens!